Door: Jillian Birza
Op 25 mei 2023 heeft de Rechtbank Den Haag uitspraak gedaan in een zaak waarbij verzekeraar Unigarant probeerde terug te komen op hun eerdere erkenning van aansprakelijkheid. Deze situatie is uitzonderlijk, omdat een verzekeraar over het algemeen niet vrij staat om ‘’zomaar’’ terug te komen op een eerder gedane erkenning van aansprakelijkheid. Hieronder zal ik kort uiteenzetten wat er in de zaak speelde om vervolgens de uitspraak en de consequenties van de uitspraak te bespreken.
De achtergrond van de zaak
Op 20 april 2021 was een motorrijder betrokken bij een verkeersongeval waarbij hij op een kruising in Mook in botsing kwam met een automobilist. De motorrijder reed op een voorrangsweg, dus de automobilist had hem voorrang moeten verlenen. Helaas deed de automobilist dit niet, met een aanrijding tot gevolg. Als gevolg van deze aanrijding liep de motorrijder letsel op, waaronder hersenletsel.
Chronologie van gebeurtenissen:
• 19 mei 2021: de belangenbehartiger van de motorrijder stelt Unigarant aansprakelijk.
• 26 mei 2021: de door Unigarant ingeschakelde schade-expert vraagt om meer informatie over het ongeval, met name om het schadeformulier van de motorrijder en de reden waarom Unigarant aansprakelijk werd gesteld.
• 27 mei 2021: de belangenbehartiger stuurt het politierapport en schadeformulier van de motorrijder naar Unigarant. Daarnaast vermeldde de belangenbehartiger het letsel dat de motorrijder had opgelopen.
• 3 juni 2021: Unigarant erkent volledige aansprakelijkheid.
Eind 2022 ontving Unigarant een VOA-rapport (verkeersongevallenanalyse) waaruit bleek dat de motorrijder te hard zou hebben gereden tijdens het ongeval. Doordat hij zo hard gereden zou hebben zou het onmogelijk geweest zijn voor de automobilist om hem op tijd aan te zien komen om voorrang te verlenen. Gebaseerd op dit rapport trok Unigarant op 8 november 2022 de volledige erkenning van aansprakelijkheid in, wat leidde tot een juridisch geschil.
Het oordeel van de rechtbank
De rechter benadrukt dat het normaal gesproken niet is toegestaan voor een aansprakelijkheidsverzekeraar om terug te komen op een erkenning van aansprakelijkheid. Echter, onder specifieke omstandigheden kan dit wel als het naar redelijkheid en billijkheid onaanvaardbaar zou zijn om aan deze erkenning vast te houden. Dit is afhankelijk van de unieke omstandigheden van de zaak.
In dit geval erkende Unigarant volledige aansprakelijkheid zonder kennis te hebben van de snelheid van de motorrijder op het moment van het ongeval. De rechtbank oordeelde dat Unigarant daarom gerechtigd was om het debat over eigen schuld te heropenen en terug te komen op de volledige erkenning van aansprakelijkheid.
Waarom verzekeraars normaal gesproken niet terugkomen op aansprakelijkheid
Gelukkig is de uitspraak van de Rechtbank Den Haag een uitzondering en komen verzekeraars normaliter niet terug op een erkenning van aansprakelijkheid. Dit is om een aantal redenen:
Rechtszekerheid
Een erkenning van aansprakelijkheid is bedoeld om rechtszekerheid te bieden aan de benadeelde partij. Het geeft aan dat de verzekeraar de schuld van hun verzekerde aanvaardt en bereid is om de schade te vergoeden. Hierdoor kunnen benadeelde partijen hun juridische stappen of verdere onderhandelingen baseren op deze erkenning.
Bescherming tegen willekeur
Als verzekeraars ten allen tijde de vrijheid zouden hebben om hun erkenning van aansprakelijkheid in te trekken, zou dit leiden tot willekeur en onzekerheid in juridische geschillen. Benadeelde partijen zouden dan nooit zeker kunnen zijn van de gemaakte afspraken.
Gedragsregels
Verzekeraars zijn gebonden aan gedragsregels, zoals de Gedragscode Behandeling Letselschade. Deze regels benadrukken de verantwoordelijkheid van verzekeraars om zorgvuldig en eerlijk te handelen bij de afhandeling van claims, inclusief het erkennen van aansprakelijkheid.
De uitspraak van de Rechtbank Den Haag werpt een interessant licht op de grenzen van aansprakelijkheidskwesties en de rol van verzekeraars in het proces. Het benadrukt het belang van grondig onderzoek en zorgvuldigheid bij het nemen van beslissingen die grote gevolgen kunnen hebben voor alle betrokken partijen.
